نیوزتل: گجت های هوشمند در گوشه و کنار خانه و حتی دستگاه هایی که سلامت انسان را رصد می کنند، ابزارهای پیچیده ای هستند که بی سروصدا کوچک ترین حرکات و رفتار کاربران را تحت نظر دارند.

خبرگزاری مهر-گروه دانش و فناوری؛ شیوا سعیدی: آیا تابحال احساس کرده اید که یک نفر شما را تماشا می کند؟ بر می گردید و پشت سرتان هیچ نکته غیر معمولی نمی بینید. اما در عصر دیجیتال و باتوجه به آنکه فرد در کجا قرار دارد، ممکنست این احتمال چندان دور از ذهن نباشد. هم اکنون میلیاردها ابزار با سنسورهای مختلف در اطراف افراد وجود دارند. جالب آنکه تعدادی از آنها جلوی چشمان فرد داخل تلویزیون، یخچال، خودرو و دفتر کار مخفی شده اند.
این ابزارها دانشی بسیار زیاد درباره ی کاربر دارند و خیلی از آنها اطلاعات را در اینترنت به اشتراک می گذارند.
در سال ۲۰۰۷ میلادی به سختی تصور می شد انقلابی که اپ ها و خدمات موبایل آغاز نموده اند به کجا منتهی می شود اما این دگرگونی بهایی داشت، بهای سنگین نفوذ به حریم خصوصی و از دست دادن آن. در این انقلاب همانطور که پژوهشگران رایانشی که مدیریت داده و حریم خصوصی را پیش بینی کردند، اینترنت به تمام دستگاهها در خانه ها، دفاتر کار و شهرها گسترده شده و حریم خصوصی بیش از پیش در معرض خطر گرفته است.
اینترنت اشیا راهی برای تسهیل زندگی یا نفوذ به زندگی خصوصی
دستگاه های مختلف کاربر، خانه و خودرو ها طوری طراحی شده اند تا زندگی فرد ساده تر شود و کارهای روزانه بطور اتوماتیک صورت گیرد. با روشن و خاموش کردن لامپ ها هنگام ورود و خروج از اتاق به شما یادآوری می شود گوجه فرنگی های گوشه یخچالتان کمی دیگر فاسد می شود، دمای خانه به دلخواه خود و برمبنای آب و هوا و ترجیح هریک از اعضای خانه شخصی سازی می شود.
برای انجام دادن این کارها وسایل خانه باید به اینترنت مرتبط باشند تا با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و داده ها را به اشتراک گذارند. بدون دسترسی به اینترنت، ترموستات هوشمند خانه می تواند داده ها درباره ی فرد را جمع آوری کند، اما نمی داند پیش بینی وضعیت آب و هوا چیست و این وضعیت به اندازه کافی قدرتمند نیست تا تمام اطلاعات را فرآوری کند و تصمیم بگیرد.
اما مسئله فقط این نیست که وسایل خانه بوسیله اینترنت با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند. فروشگاه ها و دفاتر کاری و شهرها نیز درحال هوشمندتر شدن هستند و دستگاه های هوشمند در این اماکن الزامات خاصی دارند. در حقیقت اینترنت اشیا اکنون به شکل گسترده در حمل و نقل و لجستیک، کشاورزی و صنعت اتوماسیون به کار می رود. در سال ۲۰۱۸ میلادی حدود ۲۲ میلیارد دستگاه متصل به اینترنت در سرتاسر جهان وجود داشتند و پیش بینی می شود این رقم تا ۲۰۳۰ میلادی به ۵۰ میلیارد دستگاه برسد.

دستگاه های هوشمند از ما چه می دانند
دستگاه های هوشمند طیف وسیعی از اطلاعات کاربران را جمع آوری می کنند. دوربین های امنیتی و دستیارهای هوشمند در حقیقت دوربین و میکروفون هایی در خانه افراد هستند و اطلاعات ویدئویی و صوتی درباره ی حضور و کارهای کاربر در خانه جمع آوری می کنند. از طرف دیگر دستگاه هایی مانند تلویزیون های هوشمند از دوربین و میکروفون ها برای جاسوسی از کاربران، لامپ های هوشمند برای ردیابی خواب و ضربان قلب، جاروبرقی هوشمند برای شناسایی اشیای موجود در خانه و ایجاد نقشه ای از موقعیت مکانی آنها در آنجا استفاده می نماید.
گاهی اوقات نظارت بر زندگی فرد به عنوان یک خاصیت به عاملی برای بازاریابی و تبلیغات تبدیل می شود. بطورمثال برخی روترهای وای فای می توانند اطلاعات درباره ی مکان کاربر در خانه فراهم آورند و حتی با دستگاه های خانه هماهنگ شوند تا حرکات وی را حس کنند.
تولید کنندگان دستگاهها بطور معمول وعده می دهند فقط سیستم های تصمیم خودکار هستند و انسان ها دیگر نمی توانند داده ها را رصد کنند. اما همیشه قضیه این طور نیست. به عنوان مثال کارمندان آمازون به تعدادی از محاورات با الکسا (دستیار هوشمند) گوش می کردند و آنها را نوشته و تفسیر می کردند و سپس به سیستم های تصمیم گیری خودکار ارائه می دادند.
اما حتی محدود کردن دسترسی به داده های خصوصی به سیستم های تصمیم گیری خودکار می تواند نتایج ناخواسته ای داشته باشد. هرگونه اطلاعاتی که در اینترنت به اشتراک گذاشته می شود در معرض خطر دسترسی هکرها در هر گوشه دنیا قرار دارد و تعداد کمی از دستگاه های متصل به اینترنت ایمن هستند.
این در صورتی است که گوشیهای موبایل نیز به ابزاری برای رصد افراد تبدیل گشته اند. علاوه بر سنسورهای مختلف مانند مکان یاب که در این دستگاهها نصب شده، میکروفون ها و دوربین های آنها می توانند اطلاعات افراد را جمع آوری کنند و باتوجه به آنها تبلیغات هدفمند انجام دهند یا این اطلاعات را به همتایان و شرکت های ثالث دیگر بفروشند. همین طور الگوریتم های نوشته شده برای موبایل ها باتوجه به اطلاعاتی که از میکروفون، دوربین و سنسورهای مختلف جمع آوری می شود، محتواهای مختلفی را به کاربر پیشنهاد می دهد.
هیلی تسوکایاما یکی از فعالان قانونگذاری در بنیاد Electronic Frontier Foundation معتقد می باشد در آمریکا محدودیت های اندکی درباره ی شیوه استفاده شرکتها از داده های کاربران وجود دارد و این امر نقطه شروعی برای کارهای این بنیاد بشمار می رود. او از افراد می خواهد هنگام خرید کادوهای الکترونیک برای دوستان و خانواده حریم خصوصی را در نظر بگیرید.
او در این زمینه می گوید: به اطلاعاتی که جمع آوری می شود، فکر کنید و این که چقدر از این که اطلاعات جمع آوری شده در شرکت های دیگر جریان می یابد و آنرا به اشتراک می گذارند. آنها مجبور نیستند به شما بگویند چه چیزی را و به چه دلیل به اشتراک می گذارند.
چنین دستگاه هایی ممکنست دستگاه های هوشمندی نظیر ردیاب های سلامت و ابزارهای محبوب خودشناسی مانند کیت های تست دی ان ای باشند.
در همین راستا نشریه گاردین با کمک کارشناسان ریسک های امنیتی تعدادی از این محصولات را فاش کرده است.
ردیابی کاربر با دستگاه رصد خواب آمازون
ابزار Halo Rise متعلق به آمازون یک دستگاه رصد خواب است که با کمک الکسا فعال می شود و از فناوری سنسور آرام و بی تماس برای ردیابی حرکات بدن و تنفس جهت محاسبه مراحل خواب استفاده می نماید. به بیان دیگر این دستگاه می داند فرد چه زمان می خوابد و چه زمان بیدار است. هالو علاوه بر رصد تحرکات فرد هنگام خوابیدن، محیط وی را رصد و دمای اتاق، رطوبت، توزیع نور و غیره را ارزیابی می نماید تا کیفیت خواب فرد مشخص شود. این دستگاه سپس به یک اپ متعلق به آمازون به نام هالو متصل می شود و امتیازی برای خواب تعیین می کند.
هرچند آمازون ادعا می کند هیچ دوربین یا میکروفونی در دستگاه نصب نشده، بدین سبب ویدئو یا صوت ثبت نمی شود اما تمام اطلاعاتی که دستگاه درباره ی الگوی خواب و محیط کاربر رصد می شود به سیستم ابر آمازون فرستاده و پردازش می شود. سیاست حریم خصوصی این شرکت حاکی از آنست که کاربران می توانند به آسانی داده های خودرا حذف و ردیابی را متوقف کنند اما اطلاعات آنها با تهیه کنندگان طرف ثالث محتوا به اشتراک گذاشته می شود تا به ارتقای کیفیت ابزار هالو کمک نماید.
تمام اطلاعاتی که دستگاه درباره ی الگوی خواب و محیط کاربر رصد می شود به سیستم ابر آمازون فرستاده و پردازش و اطلاعات آنها با تهیه کنندگان طرف ثالث محتوا به اشتراک گذاشته می شود از طرف دیگر اپ هالو نیز داده هایی درباره ی این که کاربر چگونه از اپ و دستگاه استفاده می نماید همچون آنکه دستگاه به شارژر متصل شده و این که چه تعداد صفحات در یک اپ خاص باز است یا حتی آنکه فرد از یک خاصیت خاص بیشترین استفاده را می کند نیز ردیابی می کند. در این بین، چون داده های فرد بطور سربه سر رمزگذاری نمی گردد، نیروهای مجری قانون نیز می توانند از آن بهره گیرند.
کریس گیلیارد یکی از کارمندان شورای تحقیق علوم اجتماعی در این زمینه می گوید: ارتقای این دستگاهها که خیلی از آنها ارتباط مشکوکی با بهبود نتایج سلامت افراد دارند، جهانی را ایجاد می کنند که در آن هر حرکت و فعالیت بدنی بطور مداوم تحت نظارت خواهد بود. این نوع از جامعه برای هیچ کس البته به غیر از افرادی که فناوری های مذکور را می فروشند، خوب نیست.

گوگل نست هاب ابزاری برای درآمدزایی از تبلیغات
تاکنون چند نسل این دستگاه هوشمند خانگی که با کمک صوت فعال می شود، به بازار ارائه شده است. این دستگاه مجهز به نمایشگر و دوربین هایی است که در تحت برند امنیت خانگی گوگل تولید شده اند و به دستیار هوشمند این شرکت متصل می شوند. قابلیت های نسل های مختلف آن اندکی با دیگری متفاوت می باشد اما در کل شامل عملکرد جستجوی اینترنتی، پخش ویدیو های یوتیوب، خرید کردن و فعالسازی رصد خانه با دوربین و صوت و حتی خواب فرد است. نسل دوم نست هاب دارای یک سنسور تقریبی است که وجود فرد در نزدیکی خودرا حس می کند.
در اینجا باید به یک نکته مهم درباره ی گوگل اشاره نمود که آن هم شیوه درآمدزایی شرکت از تبلیغات است. بدین سبب جمع آوری اطلاعات درباره ی فرد بهترین روش برای هدف گرفتن این نوع تبلیغات بشمار می رود. علاوه بر آن شرکت سالانه هزاران درخواست از آژانس های دولتی دریافت می کند برای اینکه انبوهی از اطلاعات درباره ی کاربران جمع و نگهداری می کند.
هرچند شرکت ادعا می کند نست هاب کلیپ های صوتی افراد را جمع آوری نمی کند، اما احیانا از روی کلیپ ها متنی تهیه می شود که برای تبلیغات هدفمند به کار می رود. البته یک دکمه فیزیکی برای خاموش کردن میکروفون وجود دارد و می توان در صورت تمایل دوربین را خاموش کرد. دوربین های دستگاه می توانند کارهای مختلف از ردیابی فرد ناشناس تا گوش دادن به صوت شکستن شیشه یا خرخر فرد را انجام دهند.
این در صورتی است که گوگل برای روش های جمع آوری اطلاعات درباره ی موضوعات حساسی مانند سقط جنین با انتقادات زیادی روبرو است و کاربر هنگام استفاده باید در نظر داشته باشد با آنکه تاریخچه جستجو و ارتباطات وی جمع آوری و ذخیره می شود، مشکلی نداشته باشد.
نگرانی از دسترسی افراد به داده های ردیاب های سلامتی و ایرتگ اپل
ردیابی های سلامتی مانند اپل واچ، فیت بیت (متعلق به گوگل) مشهورترین محصولات این نوع دستگاهها برای فعالیت ها و قابلیت های رصد سلامت هستند. هرچند ردیابی های مکان مانند ایرتگ دستگاه های کوچکی هستند که به کلید یا مایملک افراد می چسبد. عملکرد این دستگاهها متفاوت می باشد اما در یک دسته جای می گیرند برای اینکه قابلیت های مختلف مکان یابی دارند.
کارشناسان بطور کلی نگران توانایی اشخاص دیگر و نیروهای مجری قانون برای دسترسی به موقعیت مکانی کاربر بوسیله هر دستگاهی هستند که آنها را ردیابی می کند. ردیاب های سلامتی و ایرتگ همراه کاربر یا وسایل او حرکت می کنند و نقشه ای کامل از مکان هایی که وی به آنجا رفته را فراهم می کنند. البته اپل با بهره گیری از یک خاصیت به نام «حفاظت پیشرفته داده ها برای آی کلود» ایمن سازی اطلاعات را تسهیل کرده است. این خاصیت تمام داده ها را در آی کلود ذخیره می کند همچون اطلاعات موقعیت مکانی ساعت، بطور رمزگذاری سر به سر ذخیره می شوند.
کارشناسان از مدت ها قبل هشدار داده بودند که احیانا پلیس از این گجت اپل برای دسترسی به موقعیت های کاربر بطور قانونی استفاده خواهدنمود.
ایرتگ های اپل نگرانی ها درباره ی کاربرد احتمالی به شیوه های خطرناک را زیاد کردند. بر اساس گزارش ها و شکایاتی که اخیراً ثبت شده، مزاحم ها یا سارقان ایرتگ را به وسایل افراد عادی چسبانده اند تا موقعیت مکانی آنها را ردیابی کنند. با وجود تغییراتی اپل در این دستگاه به وجود آورده تا مشخص شود آیا ایرتگ متعلق به کاربر در نقطه دیگری وجود دارد یا خیر، یک شکایت جدید حاکی از آنست که تغییرات به وجود آمده ناکافی بوده اند.

کنترل داده های خصوصی کاربران با کیت های تست دی ان ای
این کیت ها رازهای احتمالی درباره ی سلامت یا اجداد فرد را مشخص می کنند و شرکت هایی مانند ۲۳and Me، «فمیلی تری دی ان ای» و «انسستوری دی ان ای» نیز بسیار محبوب هستند اما معین نیست اشتراک گذاری نمونه دی ان ای تا چه حد ایمن است.
این شرکتها به طور قطع مقدار زیادی اطلاعات خصوصی درباره ی افراد را کنترل می کنند و احتمال آنکه این اطلاعات با آگهی دهندگان طرف سوم، پژوهشگران و حتی نیروهای مجری قانون به اشتراک گذاشته شود زیاد است.
به عنوان مثال «انسستوری» و ۲۳and Me بعد از دریافت رضایت از کاربران داده ها را بطور ناشناس در اختیار پژوهشگران قرار می دهند. این شرکت اعلام نمود تمام فروشندگان را برای نقض حریم خصوصی و اقدامات ایمنی همچون آنکه آیا آنها نسبت به درخواست مجریان قانون پاسخ مثبت می دهند یا خیر، بررسی نموده است.
در خصوص برخی دستگاهها مانند اسپیکرهای هوشمند یا دوربین ها کاربران می توانند آنها را برای حفظ حریم خصوصی خاموش کنند. اما حتی هنگامی که این گزینه برقرار است، قطع ارتباط دستگاه با اینترنت می تواند کاربرد آنها را به شدت کم کند. همین طور هنگامی که کاربر در محل کار، فروشگاه یا منطقه هوشمند در شهر حضور دارد به چنین گزینه ای دسترسی ندارد، بدین سبب همچنان ممکنست فرد بطور ناخواسته در مقابل دستگاه های هوشمند ضعف داشته باشد.
بنابراین به عنوان یک کاربر اهمیت زیادی وجود دارد که باتوجه به بده بستان ها بین حریم خصوصی و راحتی هنگام خرید، نصب و استفاده از دستگاه های متصل به اینترنت باید آگاهانه تصمیم گرفت. این کار البته همیشه ساده نیست. تحقیقات نشان داده مالکان خانه هایی با دستیار هوشمند بطور دقیق درکی از داده هایی که دستگاه جمع آوری و ذخیره می کند و چه کسی به آنها دسترسی دارد، ندارند.
این خانه امن نیست…
در همین راستا طاها سرهنگی پژوهشگر امنیت سایبری – لابراتوار امنیت پژوهشگاه ارتباطات و فناوری اطلاعات در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: اینترنت اشیا امکانات جذابی را برای کاربران به وجود آورده و ورود تجهیزات الکترونیک و تجهیزات سایبری را به زندگی روزمره انسان ها تسهیل کرده است و می توان گفت این تکنولوژی همانند خانه هوشمند، خودروی هوشمند و کشاورزی هوشمند که زندگی انسان ها را تحت تأثیر قرار می دهد می تواند صنعت و کسب وکارها را نیز تحت تأثیر قرار دهد.
وی اضافه کرد: با ورود صنعت گسترده اینترنت اشیا به گستره پهناور و زندگی، اطلاعاتی در این بستر گردش پیدا می کند و در اختیار عموم قرار می گیرد که می تواند برای کاربران خوشایند نباشد بطور مثال اگر خانه هوشمندی در نظر گرفته شود که تمام تجهیزاتش هوشمند باشد این اطلاعات ممکنست از یک ابزار در آشپزخانه ای ساده جمع آوری شود، این که شما از چه رژیم غذایی می توانید استفاده کنید، چه رژیمی بیشتر مدنظرتان است، الگوی مصرف شما چطور است، الگوی نظافت شما چطور است، الگوی پخت و پز شما چه طور است، همه اینها اطلاعاتی هستند که شاید برای کاربران خوشایند نباشد تا در سطح عموم بخواهد منتشر شود.
سرهنگی در ادامه با اشاره به این که متأسفانه بیشتر شرکت هایی که در عرصه اینترنت اشیا کار می کنند اصل اول تجارتشان فروش آن تجهیزات و بستر اتصال کاربران و ایجاد آن اکوسیستم نیست، اظهار داشت: این شرکتها توانسته اند بازارهای جدیدی برای خودشان کشف کنند که یکی از پردرآمدترین مارکت ها و بازارهایی که برایشان ایجاد شده، بازار سوداگری اطلاعات است که قبلاً تجربه اش را در رسانه های اجتماعی داشتیم و امروز هوشمند تر شدند.
بیشتر شرکت هایی که در عرصه اینترنت اشیا کار می کنند اصل اول تجارتشان فروش آن تجهیزات و بستر اتصال کاربران و ایجاد آن اکوسیستم نیست. این شرکتها توانسته اند بازارهای جدیدی برای خودشان کشف کنند که یکی از پردرآمدترین مارکت ها و بازارهایی که برایشان ایجاد شده، بازار سوداگری اطلاعات است ایشان سپس با اشاره به این که هم اکنون ذائقه سنجی کاربران برمبنای کنش ها و اقداماتشون در رسانه های اجتماعی کافی نیست و به بحث رفتارشناسی ورود پیدا کرده اند اضافه کرد: رفتار انسان ها را هدف گرفتند و می خواهند عادات ورفتارهای آنها را در دنیای واقعی رصد کنند و بعد برمبنای آن بتوانند الگو های بازار یابی و الگوهای مختلف تجارت را تعریف کنند بطورمثال شرکتی که یخچال هوشمند می سازد با بهره گیری از این، اطلاعاتی می تواند در لحظه رصد کند.
پژوهشگر امنیت سایبری افزود: در چنین فضایی اگر کاربر هوشمندی و آگاهی لازم را نداشته باشد، تبدیل می شود به یک هدف بسیار راحت برای سامانه های جاسوسی به جهت اینکه از اطلاعاتش بخواهدسوء استفاده بشود.
وی همین طور اظهار داشت: یکی از راه های جذاب کسب در آمد برای شرکت های تجاری این است که شاید داده را مستقیم و نفر به نفر و کاربر به کاربر نفروشند یا در معرض افشا قرار ندهند ولی بالاخره یک مجموعه ای از الگوهای رفتاری را می توانند در قالب تحلیل هایی، خرید و فروش کنند و در اختیار کمپانی های شخص ثالث قرار دهند.
سرهنگی در ادامه درباب این که شرکتها چه استفاده ای از اطلاعات کاربران می برند، اضافه کرد: بحث رفتاری برای تولید کنندگان تجهیزات مهمست و بستگی دارد در چه صنعتی و چه حوزه ای کاربرد داشته باشد بطورمثال در عرصه خودرو هوشمند، یک کارخانه تولید کننده خودرو اگر این سامانه را بر روی محصولش مستقر کرده باشد خیلی الگوها را می تواند استخراج کند.
وی اضافه کرد: دسترسی و گرد آوری این اطلاعات لزوماً منفی نیست بلکه سازنده هم هست بطورمثال کارخانه می تواند برای بهبود محصولش، پروسه تولیدش و به جهت اینکه نواقصی که در پروسه تولید هست را پوشش دهد، می تواند از آن استفاده نماید.
سرهنگی افزود: اطلاعاتی که برای این کمپانی ها در صدر اهمیت است، اطلاعاتی است که به ذائقه سنجی و تحلیل رفتار کاربر ارتباط مستقیم دارد و اینها ارزشمندترین اطلاعاتی هستند که کمپانی ها به دنبالش هستند که بتوانند برمبنای این اطلاعات سرویس و خدمت جدیدی را طراحی نمایند یا این که بتوانند خدمات یا محصولات گذشته خودشان را بهبود بدهند.
وی به نقش دولت ها در جلوگیری از هک و جاسوسی سایبری و … اشاره نمود و اظهار داشت: بیشتر کشورها متوجه اهمیت این مساله شده اند، کشورهایی که پیش رو هستند یعنی ضریب نفوذ اینگونه تجهیزات و ضریب رشد این اکوسیستم ها بالا است متوجه اهمیت این مساله شده اند و می کوشند با قانون گذاری و رگولاتوری صحیح درآن حوزه، ریسک بروز مخاطرات امنیتی را برای شهروندانشان کنترل کنند. یعنی این بصورت یک فضای مبهم بدون اصول و قوانین برای شهروندانشان رها نمی شود و در کشور ما هم اهمیت این مساله بسیار زیاد است.
پژوهشگر امنیت سایبری لابراتوار امنیت پژوهشگاه ارتباطات و فناوری اطلاعات با اشاره به علاقه جوانان کشور به حوزه سایبر و استفاده از تکنولوژی اشاره کرد: تحلیل الگوی مصرف کاربران ایرانی و علاقه مندی هایشان و تحلیل رفتارشان در فضای سایبر نشان داده که ما یکی از کشورهایی هستیم که علاقه زیادی به نقش آفرینی در فضای سایبری و استفاده کردن از این فرصت ها داریم.
وی با اعلان اینکه وقتی جامعه ای اینقدر علاقمند است باید فعالیت ناسالم در این فضا را نیز بشناسد، اظهار داشت: بسیاری از کشورها با قانونگذاری صحیح، ایجاد نهادهای ناظر و همکاری مؤثرتر با این نهادها توانسته اند تا حدودی در کنترل فضای سایبر نقش سازنده داشته باشند و تا حد زیادی این فضا را از رها شدگی و بی قانون شدن نجات دهند. در کشور ما هم راه حل اصلی همین است یعنی نهادهای مربوطه باید قوانین و تعامل مناسب با نهادهای ارائه دهنده و تولید کننده این ابزارها و خدمات تشکیل دهند تا بتواند از کاربر، منافع و حقوقش محافظت کنند.
ورود دولت ها به حوزه جمع آوری اطلاعات کاربران
به گزارش نیوزتل به نقل از مهر، حالا با عنایت به نفوذ ابزارهای دیجتال در زندگی کاربران، دولت های سرتاسر جهان برای حفظ حریم خصوصی کاربران دست به کار شده اند. آنها مشغول وضع قوانینی برای صیانت از داده های شهروندان هستند و از طرف دیگر تلاش می کنند به افراد اختیار بیشتری درباره ی شیوه کنترل داده هایشان بدهند. برخی نمونه های این مورد قانون صیانت از داده های عمومی اتحادیه اروپا (جی دی پی آر) و قانون پشتیبانی از حریم خصوصی مصرف کننده کالیفرنیا (سی سی پی ای) است.
با این وجود هنوز راه زیادی تا تامین حقیقی امنیت داده های کاربران باقی مانده است چونکه از طرف دیگر شرکت های بزرگ فناوری مانند گوگل و اپل هر کدام به نوبه خود تلاش می کنند با بهره گیری از لابی گری و شیوه های مختلف شدت قوانین را کاهش دهند یا آنکه تصویب قوانین را به تعویق بیندازند.

منبع: نیوزتل