نیوزتل: زمانی که تلسکوپ فضایی نانسی گریس رومن ناسا در عرض ۱۲ تا ۱۸ ماه آینده پرتاب شود، در راه خود به سمت فراتر رفتن از انتظارات اولیه دانشمندان حرکت خواهدنمود. پژوهشگران تایید نموده اند که رومن باید بتواند امواج لرزه ای عظیم را که در سطح بیشتر از ۳۰۰ هزار ستاره غول سرخ موج می زنند، اندازه گیری نماید.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا، رومن یک تلسکوپ پیمایشی است که آینه ای به قطر ۲.۴ متر مانند تلسکوپ فضایی هابل دارد، اما میدان دید آن ۱۰۰ برابر بزرگتر است. مطالعه ماده تاریک و انرژی تاریک، یکی از بررسی های اصلی رومن خواهد بود. این تلسکوپ به جستجوی سیارات فراخورشیدی، خواهد پرداخت. ایده این است که از ریز همگرایی گرانشی به عنوان وسیله ای برای یافتن سیارات استفاده گردد.
به نقل از اسپیس، همگرایی گرانشی روشی است که اغلب در اخترفیزیک برای مطالعه اشیاء دور استفاده می شود. به علت نحوه تاب خوردن فضازمان طبق نسبیت عام، تعدادی از اشیاء عظیم در فضا (مانند خوشه های کهکشانی) نوری را که در نزدیکی آنها حرکت می کند، تاب می دهند، بدین سبب منبع آن نور را که بوسیله تلسکوپ های ما دیده می شود ریز همگرایی گرانشی به همگرایی گرانشی در مقیاس های کوچکتر، مانند یک سیاره، اشاره دارد.
رومن با خیره شدن به صدها میلیون ستاره در برآمدگی کهکشان، گاهی اوقات سوسو زدن هایی را مشاهده می کند که بطور موقت روشن تر می شوند، چونکه گرانش یک سیاره نامرئی در پیش زمینه، نور آنها را قابل بزرگنمایی می کند. با این وجود، ریزهمگرایی تنها پدیده ای نیست که می تواند موجب سوسو زدن نور یک ستاره شود. ستاره ها توده های ثابت و درحال پیچ و تاب از حباب های همرفتی عظیم هستند که به سوی سطوح جوشان خود بالا می روند. نوسانات همینطور در داخل آنها طنین انداز می شوند و آنها را تکان می دهند. فرکانس این نوسانات به دما، ساختار و ترکیب یک ستاره بستگی دارد و هنگامی که نوسانات به سطح می رسند، می توانند موجب شوند که یک ستاره بطور موقت و نامحسوس روشن تر شود.
علم مطالعه این نوسانات ستاره ای، اخترلرزه شناسی نامیده می شود و فراوانی نوسانات می تواند جرم، اندازه و سن ستاره هایی را که رصد می شوند، آشکار کند. به نوبه خود، درک بهتر ستارگان می تواند اخترشناسان را در مورد تعدادی از خواص سیاراتی که به دور آنها می چرخند، آگاه کند.
ترور وایس، رهبر این مطالعه از دانشگاه ایالتی کالیفرنیا، لانگ بیچ، می گوید: با داده های اخترلرزه شناسی می توانیم اطلاعات زیادی در مورد ستاره های میزبان سیارات فراخورشیدی به دست آوریم و این به ما درک زیادی در مورد خود سیارات فراخورشیدی می دهد.
تلسکوپ فضایی کپلر که بدنبال سیارات فراخورشیدی می گشت، توانست اندازه گیری های اخترلرزه شناسی ۱۵۰ هزار ستاره را انجام دهد. گروه وایس در ارزیابی این که آیا رومن نیز قادر به انجام همین کار خواهد بود، مجموعه داده های کپلر را در مدل هایی از قابلیت های رصدی رومن به کار برد. به طور دقیقتر، آنها کشف کردند که رومن در تشخیص نوسانات ستاره ای در ستاره های غول سرخ که هم درخشان هستند و هم فرکانس نوسان بالایی با دوره ای از ساعت تا روز دارند، مهارت خواهد داشت.
مارک پینسونالت از دانشگاه ایالتی اوهایو می گوید: لرزه شناسی ستارگان با رومن امکانپذیر است، چونکه نیازی نیست از تلسکوپ بخواهیم کاری را انجام دهد که از قبل قصد انجام آنرا نداشته است. قدرت ماموریت رومن قابل توجه است. این ماموریت تا حدی برای پیشرفت علم سیارات فراخورشیدی طراحی شده است، اما ما همینطور داده های واقعا غنی را برای سایر زمینه های علمی که فراتر از تمرکز اصلی آن هستند، به دست خواهیم آورد.
این برآمدگی که سیاه چاله غول پیکر کمان ای* را در خود جای داده، قدیمی ترین بخش کهکشان راه شیری است. خیلی از ستارگان آن حالا درحال پیر شدن هستند و از رشته اصلی که ما آنرا مرحله ای از زندگی آنها می نامیم که در آن بوسیله همجوشی هیدروژن به هلیوم در هسته، انرژی تولید می کنند، تکامل می یابند.
بعد از خروج از رشته اصلی، مرحله بعدی در تکامل یک ستاره خورشید مانند با کمتر از هشت جرم خورشیدی، گسترش و تبدیل شدن به یک غول سرخ است. تخمین های اولیه از تعداد غول های سرخی که رومن توانست امواج لرزه ای را روی آنها مشاهده کند، ۲۹۰ هزار مورد بود، اما تحلیل و بررسی عمیق تر نشان داد که تعداد واقعی می تواند بسیار بیشتر باشد.
درک خاصیت های ستاره های میزبان، اخترشناسان را در مورد سیاراتی که پیدا می کنند، آگاه می کند. به عنوان نمونه، این که آیا آنها در مناطق قابل سکونت قرار دارند یا خیر. این مشاهدات همینطور سرنخ هایی در مورد آینده منظومه های سیاره ای ارائه می کند، زمانیکه ستاره آنها با تبدیل شدن به یک غول سرخ، پیش از این که لایه های بیرونی خویش را از دست بدهد و یک کوتوله سفید مرده باقی بگذارد، کم کم آغاز به مرگ می کند. این که این اتفاق چقدر زود رخ می دهد، به جرم ستاره بستگی دارد. ستارگان پرجرم تر عمر کوتاه تری نسبت به ستارگان کم جرم تر دارند.
در مورد منظومه شمسی ما، عطارد، زهره و احتمالا زمین همگی محکوم به فنا خواهند بود. پرتاب تلسکوپ فضایی رومن هم اکنون برای تاریخی بین پاییز ۲۰۲۶ و ماه مه سال ۲۰۲۷ برنامه ریزی شده است.
به دلیل نحوه تاب خوردن فضازمان طبق نسبیت عام، بعضی از اشیاء عظیم در فضا (مانند خوشه های کهکشانی) نوری را که در نزدیکی آنها حرکت می کند، تاب می دهند، به این دلیل منبع آن نور را که بوسیله تلسکوپ های ما دیده می شود ریز همگرایی گرانشی به همگرایی گرانشی در مقیاس های کوچکتر، مانند یک سیاره، اشاره دارد. گروه وایس در ارزیابی اینکه آیا رومن هم قادر به انجام همین کار خواهد بود، مجموعه داده های کپلر را در مدل هایی از قابلیت های رصدی رومن به کار برد. به عنوان نمونه، اینکه آیا آنها در مناطق قابل سکونت قرار دارند یا خیر.
منبع: newstel.ir
