به گزارش نیوزتل، پژوهشگران سنگاپور توانستند با استفاده از موی انسان، یک محیط مناسب را برای پرورش سبزیجات ایجاد کنند.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از نیو اطلس، کشاورزی “هیدروپونیک” (Hydroponics) در مقایسه با کشاورزی سنتی، از فضا و آب کمتری استفاده می نماید و نیازی به خاک ندارد. در هر حال، هنوز به یک محیط برای رشد کردن نیاز دارد و دانشمندان به تازگی چنین محیط بهتری را ساخته اند که از موهای دورریخته شده انسان به دست می آید.
موهای ما حاوی مقادیر زیادی از یک پروتئین به نام “کراتین” (keratin) هستند که از آمینواسیدها تشکیل شده است. این اسیدها به خودی خود رشد گیاه را تقویت می کنند. بعلاوه، آنها می توانند به سایر مواد مغذی متصل شوند و سپس آنها را به مرور زمان آزاد کنند. به این علل، کراتین می تواند یک محیط رشد هیدروپونیک عالی را ایجاد نماید اما به اندازه کافی قوی نیست تا بستری را تشکیل دهد که از نظر فیزیکی بتواند گیاهان را پشتیبانی کند؛ حداقل بدون کمی کمک امکان پذیر نیست.
با در نظر گرفتن این مشکلات، دانشمندان “دانشگاه فناوری نانیانگ” (NTU) سنگاپور با جمع آوری موهای کوتاه شده از سالن های آرایشی، استخراج کراتین از آنها و سپس، مخلوط کردن کراتین با الیاف سلولز به دست آمده از خمیر چوب برای تقویت آن، کار خویش را شروع کردند. بعد از خشک شدن مخلوط، یک ماده اسفنجی به وجود آمد. سپس، این ماده بعنوان یک محیط رشد هیدروپونیک برای پرورش گیاهان “آروگولا” (Arugula) و “بوک چوی” (Bok choy) مورد استفاده قرار گرفت.

این ماده نه تنها به پشتیبانی از گیاهان می پردازد و رشد آنها را تقویت می کند، بلکه ساختار متخلخل، آنرا در جذب و نگه داشتن محلول مغذی مبتنی بر آب مورد استفاده در تنظیم هیدروپونیک، بسیار موثر کرده است. به صورت دقیق تر، این ماده توانست ۴۰ برابر وزن خویش را در آب نگه دارد که بر اساس گزارش ها، مشابه ظرفیت محیطهای تجاری موجود است.
با این حال، مواد مبتنی بر کراتین برخلاف سایر محیطها، در عرض چهار تا هشت هفته کاملا تخریب زیستی می شوند و در این فرایند به کود گیاهی تبدیل می گردند. باآنکه این بدان معناست که مواد مورد استفاده باید بیشتر تعویض شوند اما بعد از دور ریختن، هیچ زباله ای را در محیط باقی نمی گذارند.
علاوه بر این، گیاهانی که در محیط دارای کراتین رشد می کنند، ریشه های بلندتری نسبت به گیاهانی که در محیطهای سنتی رشد می کنند، ایجاد کردند و این به آنها امکان داد تا آب و مواد مغذی بیشتری را مصرف کنند. بعنوان یک مزیت دیگر میتوان اظهار داشت که اگر موی کافی برای تولید این محیط در مقیاس تجاری وجود نداشته باشد، احیانا میتوان از منابع دیگر بهره برد.
پروفسور “کی ووی” (Kee Woei)، پژوهشگر ارشد این پروژه اظهار داشت: علاوه بر مو، دامداری هم مقادیر زیادی کراتین را بعنوان زباله های زیستی تولید می کند چونکه این ماده به وفور در پشم، شاخ، سم و پر یافت می شود. از آنجائیکه کراتین را میتوان از خیلی از ضایعات مزرعه استخراج کرد، توسعه بسترهای هیدروپونیک مبتنی بر کراتین می تواند یک راهبرد مهم برای بازیافت زباله های مزرعه بعنوان بخشی از کشاورزی پایدار باشد.
این پژوهش، در مجله “ACS Sustainable Chemistry & Engineering” به چاپ رسید.