یکی از جوان ترین ستاره های نوترونی کشف شد

به گزارش نیوزتل ستاره شناسان یکی از جوان ترین ستاره های نوترونی را که ذرات آبستن با سرعتی نزدیک به سرعت نور در اطراف آن می چرخند، کشف کردند.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، ستارگان نوترونی بقایای بسیار متراکم ستارگانی هستند که به صورت ابرنواختری فرو پاشیده اند و منفجر شده اند که این اتفاق باعث می شود آنها با سرعتی بسیار زیاد بچرخند. آنها هزاران سال زندگی کرده اند، سپس مرده اند و بعد بعنوان چیزی جدید باردیگر متولد شده اند.
ستاره نوترونی(Neutron Star) هسته ی فروپاشی شده ی ستاره ابرغول پرجرمی است که جرم آن بخصوص اگر ستاره فروپاشیده غنی از فلز بوده باشد، در مجموع بین ۱۰ تا ۲۹ جرم خورشیدی بوده است. وقتی یک ستاره، ذخیره هلیم خویش را به پایان می رساند، منبسط می شود و دیگر توان تحمل نیروی گرانشی حاصل از هسته خویش را ندارد، در نتیجه هسته در خود فرو می پاشد و اصطلاحا می رُمبد. هسته این اجسام از پوسته ای به جنس جامد(غالبا آهن) و درونشان به جنس مایعی با چگالی بالا است.
حالا یک بیانیه مطبوعاتی نشان داده است که اخترشناسان یکی از جوان ترین ستاره های نوترونی شناخته شده را در حین تحلیل و بررسی داده های برنامه “VLASS” کشف کرده اند.
این ستاره نوترونی احتمالا توسط پدیده ای به نام “سحابی باد تپ اختری”(pulsar wind nebula) احاطه شده است که ذرات آبستن در اطراف آن تا سرعت نزدیک به سرعت نور شتاب می گیرند.
“سحابی باد تپ اختری”(PWN) که گاهی اوقات “پلریون”(plerion) هم نامیده می شود، نوعی سحابی است که گاهی درون پوسته یک باقیمانده ابرنواختر یافت می شود و با بادهای ساخته شده بوسیله ی یک تپ اختر مرکزی تغذیه می شود.
مشاهدات بعدی به ستاره شناسان این امکان را می دهد که شکل گیری و رفتار اولیه یک ستاره نوترونی را در هنگام تعامل با سحابی اطراف آن مشاهده کنند و بینش جدیدی از تکامل ستارگان درحال مرگ بدست آورند.
بررسی یک ستاره نوترونی و سحابی باد تپ اختری بالقوه
تصاویر جدید از رصدخانه “آرایه بسیار بزرگ کارل جی. جانسکی”(VLA)، تابش های رادیویی درخشان از میدان مغناطیسی این ستاره را نشان داده است که اخیراً قابل مشاهده شده اند، چونکه آنها توسط پوششی از زباله های انفجار ابرنواختری که این ستاره نوترونی را بوجود آورده است، پنهان شده بودند.
این ستاره نوترونی با نام “VT 1137-0337” در کهکشان کوتوله ای در فاصله ۳۹۵ میلیون سال نوری از زمین قرار دارد که نخستین بار در سال ۲۰۱۸ مشاهده شد و مشاهدات بعدی در سالهای ۲۰۱۸، ۲۰۱۹، ۲۰۲۰ و ۲۰۲۲ این جرم را با جزئیات بیشتری نشان داد.
دانشمندان که یافته های خویش را در نشست انجمن نجوم آمریکا در کالیفرنیا گزارش کردند، چندین توضیح را برای “VT 1137-0337” همچون انفجار پرتو گاما و یک ابرنواختر پیش از استقرار در یک سحابی باد تپ اختری در نظر گرفتند.
“دیلون دونگ”، فارغ التحصیل دانشگاه فناوری کالیفرنیا(کلتک) که اواخر سال جاری در رصدخانه ملی رادیو نجوم رادیویی(NRAO) دوره پسادکترا را آغاز خواهد کرد، توضیح داد: آنچه به احتمال زیاد شاهد آن هستیم، یک سحابی باد تپ اختری است.
سحابی های باد تپ اختری زمانی ایجاد می شوند که میدان مغناطیسی قدرتمند یک ستاره نوترونی که به سرعت درحال چرخش است، ذرات آبستن اطراف خود را-زباله های ابرنواختری که ستاره نوترونی را بوجود آورده است- تا نزدیک به سرعت نور شتاب دهد. همه اینها باعث انتشار تشعشعات رادیویی قدرتمندی می شود که روی زمین شناسایی می شوند.
یکی از جوان ترین ستاره های نوترونی
انتشارات رادیویی دریافت شده توسط “VLASS” در ابتدا توسط پوسته بقایای ابرنواختری اطراف ستاره نوترونی مسدود شده بود و با گسترش این پوسته، چگالی آن کمتر شد و به امواج رادیویی اجازه عبور داد.
“گرگ هالینان” از محققان این تحقیق می گوید: بر مبنای خصوصیت ها، این یک تپ اختر بسیار جوان است و احتمالا تنها ۱۴ سال سن دارد، اما در صورت بیشتر بودن، سنش از ۶۰ تا ۸۰ سال بیشتر نیست.
محققان می گویند جرمی که آنها کشف کرده اند تقریباً ۱۰ هزار برابر پرانرژی تر از سحابی خرچنگ است که یکی از شناخته شده ترین نمونه های سحابی باد تپ اختری است.
“دونگ” می گوید: احتمالا این یک “اَبَر خرچنگِ” درحال ظهور است.
باآنکه اخترشناسان معتقدند این جرم، یک سحابی باد تپ اختری است، اما آنها می گویند که می تواند یک مغنااختر(مگنتار) هم باشد، چونکه میدان مغناطیسی بسیار قدرتمندی دارد. مگنتارها کاندیدای قوی برای منشأ انفجارهای رادیویی سریع(FRBs) مرموز هستند که مورد توجه محققان نجوم در سطح جهان هستند.
مغنااختر یا مگنتار (Magnetar) یا ستاره مغناطیسی نوعی ستاره نوترونی است که میدان مغناطیسی بسیار نیرومندی دارد.
“دونگ” اظهار داشت: در این صورت، این نخستین مغناطیس اختری خواهد بود که درحال ظهور شناسایی می شود و این هم بسیار هیجان انگیز است.
این تیم می خواهد رصدها و بررسی های بعدی را روی آن انجام دهد تا با مطالعه چگونگی تغییر آن در طول زمان، در مورد “VT 1137-0337” بسیار جوان بیشتر بیاموزد. مطالعه این پدیده، یک پنجره ی چشم گیر و بی سابقه به سمت رفتار اولیه ستارگان نوترونی و نحوه تعامل آنها با بقایای اطراف ناشی از انفجاری است که آنها را ظاهر کرده است.