ثبت لحظه گذر یک سیارک بالقوه خطرناک از کنار زمین

نیوزتل: سیارکی بزرگ تر از ساختمان ˮامپایر استیتˮ روز سه شنبه از کنار زمین عبور کرد و گذر آن از چشم تلسکوپ ها دور نماند.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از اسپیس، سیارک ۷۴۸۲ یا ۱۹۹۴ PC۱ که در دسته ی سیارک های بالقوه خطرناک دسته بندی می شود در فاصله ی پنج برابری ماه تا زمین یعنی ۱.۶ میلیون کیلومتری از زمین قرار گرفت.
“پروژه تلسکوپ مجازی” (The Virtual Telescope Project) که مقر آن در رم است میزبان پخش زنده گذر این سیارک از کنار زمین بود و امکان مشاهده این سیارک یک کلومتری را زمانی که در نزدیک ترین فاصله به زمین در ساعت ۴: ۵۱ پس از ظهر به وقت منطقه زمانی شرقی (۰۱: ۲۱ بامدادان به وقت تهران) قرار گرفت برای تماشاگران فراهم نمود.

“جیانلوکا ماسی” (Gianluca Masi)، اخترفیزیکدان ایتالیایی از “پروژه تلسکوپ مجازی” در روز ۱۷ ژانویه این نما از سیارک ۱۹۹۴ PC۱ را به ثبت رساند.
بیشتر ببینید:
رصد سفر فضایی جیمزوب توسط “جیانلوکا ماسی”
هر سیارک یا شهاب سنگی که در فاصله ی ۱.۳ واحد اخترشناسی معادل ۱۹۴.۵ میلیون کیلومتر از زمین قرار بگیرد واجد شرایط قرار گرفتن در دسته سیارک های نزدیک به زمین است. ناسا در کوشش برای مقابله با سیارک هایی است که ممکنست روزی بیش از حد به زمین نزدیک شوند. این آژانس فضایی یک برنامه دفاع سیاره ای تشکیل داده است که شامل ماموریت دارت نیز می شود. این ماموریت ماه گذشته شروع شد.
فضاپیمای دارت سوار بر موشک فالکون ۹ شرکت اسپیس ایکس به فضا پرتاب شد و مقرر است خودرا به سیارکی در فضا بکوبد. این فضاپیما به سمت یک قمر کوچک به نام دیمورفوس در حرکت است که خود به دور یک سیارک به نام دیدیموس می چرخد.
زمانی که دارت به محل مورد نظر برسد خودرا به آن می کوبد تا مدارش را تغییر دهد. درحالی که هیچ سیارکی زمین را تهدید نمی کند، ماموریت دارت اثبات می کند که یک فضاپیما می تواند بطور خودکار به سمت یک سیارک رفته و به آن برخورد کند.
این ماموریت با بهره گیری از یک تلسکوپ زمینی برای اندازه گیری اثرات برخورد بر این منظومه سیارکی به بهبود مدل سازی ها و توانایی پیش بینی می پردازد تا به ما در آماده شدن برای تهدید یک سیارک واقعی که ممکنست کشف شود، کمک نماید.
روش دارت می تواند برای تغییر مسیر یک سیارک سال ها یا دهه ها پیش از آن که برای زمین خطرآفرین شود، مفید باشد.
دانشمندان بطور مداوم در جستجوی سیارک ها هستند و نقشه ی مسیر آنها را برای تشخیص احتمال برخورد با زمین ترسیم می کنند.

منبع: