تختخوابی که از صدمه رسیدن به مغز نوزادان نارس پیشگیری می کند

به گزارش نیوزتل پژوهشگران ˮدانشگاه بریتیش کلمبیاˮ، تختخوابی ابداع نموده اند که می تواند از صدمه رسیدن به مغز نوزادان نارس پیشگیری کند.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از نیواطلس، هنگامی که یک نوزاد نابالغ به دنیا می آید، باید مغز او که هنوز در حال رشد است، اکسیژن کافی را دریافت کند. شاید یک ابزار جدید پزشکی بتواند با تقلید از ضربان قلب و تنفس والدین، به این کار کمک نماید.
هم بزرگسالان و هم نوزادان هنگامی که تحت فشار روانی قرار می گیرند، تمایل دارند عمیق تر نفس بکشند. این کار میزان هوایی را که به بدن وارد می شود، می کاهد و بدین ترتیب سطح اکسیژن در جریان خون آنها کاسته می شود. در نتیجه، اکسیژن کمتری به مغز می رسد و اگر این اتفاق اغلب و در زمان طولانی برای نوزاد نارس پیش بیاید، شاید صدمه مغزی رخ دهد.
پژوهشگران “دانشگاه بریتیش کلمبیا” (UBC) برای مرتفع ساختن این مشکل، یک تختخواب مخصوص نوزاد معروف به “Calmer” ابداع نموده اند. این تختخواب طوری طراحی شده است که در محل نگهداری نوزادان نارس قرار می گیرد. هنگامی که نوزاد در تختخواب Calmer می خوابد، تختخواب بالا و پایین می رود و حرکاتی شبیه به تنفس و ضربان قلب والدین را شبیه سازی می کند؛ بگونه ای که گویی نوزاد در آغوش والدین قرار دارد.
باآنکه بهتر است که والدین یا پرستار، نوزاد را در آغوش بگیرند؛ اما این کار به خاطر شلوغ بودن بیمارستان بخصوص در دوره شیوع کروناویروس همیشه ممکن نیست.
پژوهشگران طی یک آزمایش بالینی، ۱۶ نوزاد نارس را هنگام گرفتن نمونه خون در آغوش یک پرستار قرار دادند و ۱۲ نوزاد دیگر را هنگام انجام دادن همان آزمایش، روی تختخواب Calmer گذاشتند.
هنگامی که پژوهشگران سطح اکسیژن مغز نوزادان را اندازه گیری کردند، دریافتند که نتیجه در هر دو گروه یکسان است. این نشان داده است که تختخواب Calmer می تواند به اندازه آغوش والدین و یا پرستار برای نوزاد نارس مؤثر باشد.
دکتر “لیزا هولستی” (Liisa Holsti)، سرپرست این پژوهش اظهار داشت: ما بسیار خوشحال هستیم که آزمایش ها نشان داده اند تختخواب Calmer می تواند برای نوزدانی که مغز آنها نسبت به درد و استرس صدمه پذیر است، سودمند باشد. ما در حال گسترش ارزیابی های خود در مورد این تختخواب هستیم و می خواهیم آنرا در کشورهایی که سطح درآمد متوسط یا پایینی دارند، به کار بگیریم.
این پژوهش در مجله “Pain Reports” به چاپ رسید.