کمک جلبک ها به زنده ماندن فضانوردان در مریخ!

نیوزتل: یک زیست راکتور جدید، دانشمندان را قادر به رشد سیانوباکتری ها در شرایطی مانند مریخ کرده است که نوید حفظ بقای فضانوردان در سیاره سرخ را می دهد.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، با نزدیک شدن به مهلت هدف تعیین شده برای انجام نخستین ماموریت انسانی در مریخ، دانشمندان در حال انجام آزمایشاتی هستند تا سیاره سرخ را هرچه بیشتر برای استقرار انسان ها میهمان نواز کنند.
یک آزمایش جدید انتشار یافته در مجله Frontiers in Microbiology که توسط پژوهشگران دانشگاه “برمن” آلمان انجام شده برای نخستین بار نشان داده است که “سیانوباکتری آنابینا”(Anabaena cyanobacteria) یا همان خزه های بالارو یا جلبک های سبز و آبی می توانند در وضعیت جوی مریخ با موفقیت رشد کنند.
فضانوردان در مریخ به اکسیژن، آب، غذا و سایر مواد مصرفی احتیاج دارند. بدین سبب این یک پیشرفت قابل توجه است، برای اینکه ایجاد سیستم های بیولوژیکی پایدار پشتیبانی از زندگی را بسیار آسان می کند.
اعتقاد بر این است که رونق سیانوباکتری ها که ۲.۴ میلیارد سال پیش اتفاق افتاده است، عامل اساسی در پیدایش جو قابل تنفس زمین بوده است. وجود سیانوباکتری به جو زمین اکسیژن داده است. به همین دلیل، دانشمندان تا حالا در حال بررسی این مسئله بودند که چگونه می توان از سیانوباکتری ها، اکسیژن جهت زندگی در مریخ و احتمالاً در سیارات دیگر تولید کرد.
با این وجود، فشار جو مریخ همیشه مشکل ساز بوده است. در این آزمایش، پژوهشگران یک راکتور زیستی به نام “اتموس”(Atmos) ساختند که فشار جوی آن تقریباً ۱۰ درصد فشار زمین است و فقط از موادی که در مریخ یافت می شود، استفاده می نماید.

این زیست راکتور همین طور دارای آب است که می توان آنرا از یخ های مریخ که در مکان های خاصی از این سیاره به فراوانی یافت می شوند، گرفت. علاوه بر این، این راکتور یک خاک مریخی شبیه سازی شده دارد که پژوهشگران آنرا با مخلوط کردن مواد معدنی موجود در مریخ تهیه کردند.
این زیست راکتور که دارای ۹ ظرف شیشه ای و فولادی است، پیوسته با دقت کنترل و نظارت می شود.
“سیپرین ورسوکس” زیست اخترشناس اظهار داشت: در اینجا ما نشان می دهیم که سیانوباکتری ها می توانند از گازهای موجود در جو مریخ، با فشار کلی کم بعنوان منبع کربن و نیتروژن استفاده کنند.
وی ادامه داد: تحت این شرایط، سیانوباکتری ها توانایی رشد در آب حاوی تنها گرد و غبار مریخ را حفظ کردند و هنوز هم می توانند برای تغذیه میکروب های دیگر مورد استفاده قرار گیرند. این می تواند به پایداری ماموریت های طولانی مدت در مریخ کمک نماید.
این تیم حالا می خواهد روی توسعه این زیست راکتور کار کند که ممکنست روزی زندگی در مریخ را ممکن سازد.
“ورسوکس” اظهار داشت: راکتور زیستی ما سیستم کشت و پرورشی نیست که ما در مریخ از آن استفاده خواهیم کرد، بلکه برای آزمایش روی زمین تولید شده است. اما نتایج ما به طراحی یک سیستم کشت مریخی کمک خواهدنمود. ما می خواهیم از این اثبات مفهوم به سیستمی برسیم که بتواند در مریخ بطور موثر استفاده گردد.
سیانوباکتری ها را همین طور بعنوان جلبک های فیروزه ای، باکتری های فیروزه ای یا سیانوفیت ها می شناسند. سیانوباکتری ها اتوتروف بوده و برای تولید مواد غذایی نیاز به نور و آب دارند. آنها بی هوازی هستند، یعنی نیازی به اکسیژن ندارند. در زمان پیدایش این باکتری ها اکسیژن در جو زمین وجود نداشت. آنها دارای کلروفیل هستند و فتوسنتز می کنند. اغلب آنها متحرک هستند.
سیانوباکتری­ ها قدیمی ترین پروکاریوت های فتوسنتز­کننده روی زمین هستند. این میکروارگانیسم­ ها به شکل گسترده ­ای در خاک­ های طبیعی، آب­ های شیرین و زیستگاه ­های دریایی توزیع شده اند و دارای تنوع مورفولوژیکی چشمگیری هستند. تاریخچه تکاملی طولانی این میکروارگانیسم ها به صورت قابل توجهی گواهی بر موفقیت سیانوباکتری ­ها برای زنده ماندن در زیستگاه ­های گوناگون و قدرت تحمل اکولوژیکی بالای آنها می دهد. علاوه­ براین، سیانوباکتری­ ها با یک قدرت تحمل اکولوژیکی بالا با دما، نور، شوری، رطوبت، شرایط قلیایی توسعه یافته اند و دارای خیلی از خصوصیات و سازگاری ­ها هستند که توزیع گسترده و موفقیت آنها در بقا را توضیح می دهد.
اصطلاح «متابولیسم سیال یا لغزنده»، کوتاه ترین و در عین حال گویاترین توجیهی است که برای این گستردگی به کار می رود. نوعی انعطاف پذیری متابولیک که شاید منحصر به فرد باشد و تنها در مورد زیستگاه ها صدق نمی نماید. هنوز مکانیسم خوگیری و سازگاری های خاص سیانوباکتری ها به شرایط محیطی و سیالیت هایی که بعنوان مثال در تغییر آرایش سیستم های فتوسنتزی و رنگیزه های این موجودات در مواجهه با تغییرات سریع شرایط محیطی به وقوع می پیوندد برای صاحب نظران روشن نیست.

منبع: