مطالعات و تحقیقات فضایی و بررسی و پی بردن درباره آنچه در آن سوی کهکشان ها رخ می دهد همیشه موضوعی بوده که برای انسان ها جذابیت داشته است. عطش سیری ناپذیر بشر در اکتشاف فضا ستودنی است. بنابراین هر کشوری آژانس های فضایی و مراکز تحقیقاتی برای خود بوجود آورده است که این نیاز انسان ها را برآورده کند. تعداد این آژانس های فضایی و مراکز تحقیقاتی بسیار زیاد است اما فقط تعداد معدودی از آنها از کیفیت بالایی برخوردار می باشند و تحقیقات زیاد انجام می دهند و از فناوری پیشرفته برخوردار می باشند و به صورت کلی در سرتاسر جهان شناخته شده هستند.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا، سازمان های فضایی زیادی در جهان در حوزه فضا مشغول به کار هستند ولی در اینجا به معرفی سازمان های فضایی برتر که به سبب دارا بودن فناوری پیشرفته از دیگر سازمان های فضایی جهان پیشی گرفته اند، خواهیم پرداخت.
دفتر امور فضایی ملل متحد یا یونوسا(UNOOSA) یکی از سازمان های زیر مجموعه سازمان ملل متحد است که در سال ۱۹۵۸ تأسیس شده است. این سازمان بعنوان قطب امور فضایی سازمان ملل متحد، هر روز با جامعه جهانی حوزه فضا در تعامل است تا مزایای دانستن درباره فضا و اقدامات بشر در این عرصه را به گوش همگان برساند. آژانس های فضایی بخش اصلی این جامعه هستند. بنابر اطلاعات سایت “یونوسا” اسامی آژانس های فضایی که در سرتاسر جهان تاسیس شده اند به شرح زیر است.
۱. آژانس فضایی الجزایر(ASAL)
۲. دفتر برنامه ملی فضایی آنگولا(GGPEN)
۳. آژانس فضایی استرالیا(Australian Space Agency)
۴. آژانس ملی علوم فضایی بحرین(Bahrain National Space Science Agency)
۵. آژانس فعالیتهای فضایی بولیوی(Agencia Bolivariana para Actividades Espaciales)
۶. آژانس فضایی برزیل(AEB)
۷. آژانس فضایی کانادا (CSA)
۸. آژانس ملی فضایی چین(CMSA)
۹. سازمان ملی فضایی چین(CNSA)‎
۱۰. آژانس علوم و آموزش عالی دانمارک(DASHE)
۱۱. مرکز ملی مطالعات فضایی فرانسه(CNES)
۱۲. مرکز هوافضای آلمان(DLR)
۱۳. سازمان پژوهش های فضایی هند(ISRO)
۱۴. موسسه ملی هوانوردی و فضا اندونزی(LAPAN)
۱۵. سازمان فضایی ایران
۱۶. سازمان فضایی ایتالیا(ASI)
۱۷. آژانس جستجوهای هوافضای ژاپن(JAXA)
۱۸. آژانس فضایی کنیا(KENSA)
۱۹. سازمان فضایی لوکزامبورگ(LSA)
۲۰. سازمان فضایی مکزیک(AEM)
۲۱. سازمان فضایی هلند
۲۲. سازمان فضایی نیوزیلند(NZSA)
۲۳. سازمان فضایی نروژ
۲۴. کمیسیون تحقیقات فضایی و جو بالایی پاکستان(SUPARCO)
۲۵. سازمان فضایی پرو(CONIDA)
۲۶. مؤسسه تحقیقات هوا و فضای کره(KARI)
۲۷. موسسه نجوم و علوم فضایی کره(KASI)
۲۸. سازمان فضایی رومانی(ROSA)
۲۹. سازمان فضایی فدرال روسیه(ROSCOSMOS)
۳۰. کمیسیون فضایی عربستان(SSC)
۳۱. آژانس فضایی آفریقای جنوبی(SANSA)
۳۲. مرکز توسعه فناوری صنعتی اس‍پانیا(CDTI)
۳۳. سازمان فضایی دولتی اوکراین(SSAU)
۳۴. سازمان فضایی امارات متحده عربی
۳۵. سازمان فضایی بریتانیا(UKSA)
۳۶. ادارهٔ کل ملی هوانوردی و فضا آمریکا(NASA)
۳۷. سازمان همکاریهای فضایی آسیا و اقیانوسیه(APSCO)
۳۸. آژانس سیستم های ناوبری ماهواره ای جهانی اروپا(GSA)
۳۹. سازمان فضایی اروپا(ESA)
در حالی که بیشتر تحقیقات در رابطه با فضا توسط ستاره شناسان با تلسکوپ های زمینی انجام می شود، اکتشاف فیزیکی هم توسط پرواز فضایی انسان و هم توسط کاوشگرهای فضایی رباتیک بدون سرنشین انجام می شود. هدف اصلی اکتشافات فضایی پیشبرد تحقیقات علمی، متحد کردن کشورهای مختلف و اطمینان از بقای بشریت برای مدت زمان طولانی است.
نخستین جرقه برای کاوش در فضا همانند یک “مسابقه فضایی” بین ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی شروع شد. امروزه خیلی از کشورها آژانس های فضایی خاص خویش را دارند که تحت قوانین و سیاست های خاصی کار می کنند. به صورت خاص هم اکنون بیشتر از ۷۰ سازمان فضایی دولتی و هزاران شرکت خصوصی درگیر فعالیتهای در ارتباط با تحقیقات فضایی هستند.

آژانس فضایی آمریکا(ناسا)

سال تاسیس: ۱۹۵۸
بودجه سالانه: در سال ۲۰۲۱ مبلغ ۲۳.۳ میلیارد دلار
ناسا بدون شک مقام اول را دارد. این سازمان در اکتبر ۱۹۵۸ تاسیس شد و از آن زمان در برنامه های فضایی مهم شرکت داشته است. پروژه آپولو نخستین مأموریت اکتشافی به ماه بود که توسط ناسا انجام شد. به مدت شش دهه ناسا اکتشافات فضایی مسالمت آمیز را انجام داده و اطلاعات زیادی در مورد زمین، سیارات دیگر، منظومه شمسی، کهکشان ها و جهان ما به دست آورده است. ناسا یک سازمان مستقل است که بخشی از هیچ بخش اجرایی نیست اما مستقیماً به رئیس جمهور ایالات متحده گزارش می دهد. از زمان تاسیس آن، بیشتر تلاشهای اکتشافات فضایی (در ایالات متحده) توسط ناسا انجام می شود. ناسا از چهار اداره مأموریتی تشکیل شده که به شرح زیر است:
۱. تحقیقات هوانوردی برای توسعه فناوری های پیشرفته هواپیمایی
۲. بخش علمی برای مطالعه پیدایش و تکامل زمین، منظومه شمسی و جهان.
۳. فناوری فضایی برای توسعه فناوری های اکتشافات فضایی و علوم فضایی.
۴. اکتشاف و عملیات انسانی برای مدیریت برنامه های فضایی سرنشین دار، همچون برنامه های ایستگاه فضایی بین المللی، مأموریت های در ارتباط با پرتاب، ارتباطات فضایی و حمل و نقل.
گفتنی است ناسا چندین مرکز تحقیقاتی همچون مرکز فضایی جانسون، آزمایشگاه پیش رانش جت، مرکز پرواز فضایی گادرد و مرکز تحقیقات لانگلی هم دارد.
این سازمان با موفقیت بیشتر از ۲۰۰ پرواز سرنشین دار را پرتاب کرده و آنها هم اکنون بر روی بیشتر از ۷۰ مأموریت کار می کنند. بعضی از بزرگترین مأموریت های آن شامل آپولو، تلسکوپ فضایی هابل، کاوشگر وایکینگ ۱ است که در ۱۹۷۶ مریخ را لمس کرد، رصدخانه اشعه ایکس چاندرا هم از دیگر مأموریت های مهم آن است از دیگر مأموریت های مهم آن می توان به کاسینی-هویگنس که در سال ۲۰۰۴ به زحل رسید و ویجر ۱ و ویجر ۲ که به کشف های مهم بسیاری در مورد مشتری، زحل، اورانوس و نپتون، و فضای بین ستاره ای دست پیدا کردند، اشاره نمود. ۳۰ ماه مه سال ۲۰۲۰ آمریکا بعد از ۹ سال فضاپیمای سرنشین دار به فضا فرستاد و طی آن کپسول سرنشین دار “دراگون” متعلق به شرکت “اسپیس ایکس” به سمت “ایستگاه فضایی بین المللی” پرتاب شد و ناسا بالاخره موفق شد بعد از سال ۲۰۱۱ میلادی، دو تن از فضانوردان خویش را از خاک آمریکا به ایستگاه فضایی بین المللی اعزام کند. در این مأموریت که “دمو-۲”(Demo-۲) نام داشت، “داگلاس جی. هارلی”(Douglas G. Hurley) و “روبرت ال. بهنکن “(Robert L. Behnken) به فضا اعزام شدند. آخرین باری که فضانوردان آمریکایی توسط فضاپیمای آمریکایی به فضا رفتند در آخرین مأموریت شاتل در سال ۲۰۱۱ بود و از آن سال تابحال توسط فضاپیمای روسی “سایوز” به فضا می رفتند. همینطور ناسا طی برنامه فضایی آرتمیس می خواهد نخستین زن و یک مرد را در سال ۲۰۲۴ به سطح ماه بفرستد. برنامه آرتمیس(Artemis Program) یک برنامه فضایی با هدف فرستادن انسان ها(نخستین زن) به قطب جنوب ماه در سال ۲۰۲۴ است. این پروژه به وسیله ناسا و شرکتهای صنایع هوافضایی تجاری آمریکایی با همکاری آژانس فضایی اروپا، آژانس جستجوهای هوافضای ژاپن، آژانس فضایی کانادا و آژانس فضایی استرالیا در حال اجراست. کاوشگر خورشیدی پارکر(Parker) که نخستین و بزرگترین پیشرفت بشر برای شناخت یک ستاره از نزدیک است در تاریخ ۱۲ اوت ۲۰۱۸ مطابق با ۲۱ مرداد ۱۳۹۷ عازم خورشید شد و تابحال به موفقیت های شگرفی دست یافته است که همراه با شکستن رکورد سریع ترین ساخته دست بشر و نزدیکی به یک ستاره است. کاوشگر خورشیدی “پارکر” نخستین کاوشگری است که به یک ستاره نزدیک شده است. “آژانس فضایی آمریکا”(NASA) اولین کاوشگر خورشیدی خویش را سوار بر موشک “Delta IV” متعلق به اتحادیه پرتاب های آمریکا(ULA) روانه مدار خورشید کرد تا بخش هایی از رازهای سربه مهر این ستاره را افشا کند.

سازمان ملی فضایی چین

سال تاسیس: ۱۹۹۳
بودجه سالانه: ۱۱ میلیارد دلار(۲۰۱۸)
سازمان ملی فضایی چین وظیفه برنامه ریزی و اجرای کلیه مأموریت های فضایی در سطح ملی و امضای موافقت نامه های دولتی در ارتباط با تحقیقات فضایی را بر عهده دارد. برخلاف سایر سازمان های فضایی در سرتاسر جهان، سازمان ملی فضایی چین عضو ایستگاه فضایی بین المللی نیست. در واقع چین ایستگاه فضایی کوچک خویش را دارد. همینطور این سازمان با استفاده از یک خانواده از سیستم های پرتاب مصرفی به نام “لانگ مارچ”(Long March)، پرتاب های منظم را انجام می دهد. از سال ۲۰۰۳، آنها خیلی از مأموریت های فضایی سرنشین دار را پرتاب کرده اند و تابحال ۱۱ فضانورد چینی به فضا سفر کرده اند. در سال ۲۰۱۲، نخستین مأموریت سرنشین دار به نام “شنژو ۹” پرتاب شد و طی آن سه فضانورد به فضا رفتند و فضاپیما به نمونه اولیه ایستگاه فضایی تیانگونگ -۱ متصل شد. در سال ۲۰۱۴، این سازمان با موفقیت نخستین فرود نرم را روی ماه با استفاده از نخستین فرودگر رباتیک ماه و مریخ نورد خود به نام چانگ ای ۳ انجام داد. غیر از این در سال ۲۰۰۷، چین با موفقیت آزمایش ضد ماهواره ای را روی وسائل نقلیه فضایی خود انجام داد. چین ۲۳ نوامبر ۲۰۲۰ ساعت ۱۵: ۳۵ به وقت منطقه زمانی شرقی(۰۰: ۰۵ صبح به وقت تهران) فضاپیمای بدون سرنشین خود به نام “چانگ ای ۵” را به سمت کره ماه پرتاب کرد. چین این فضاپیمای بدون سرنشین را با این هدف پرتاب کرد که این فضاپیما نمونه هایی از خاک و سنگ های ماه را به زمین بازگرداند. این نخستین تلاش یک کشور برای آوردن نمونه از قمر طبیعی زمین از دهه ۱۹۷۰ تابحال بود. این عملیات موفقیت آمیز بود و کاوشگر مذکور بعد از کاوش در ماه با جمع آوری حدود دو کیلوگرم نمونه از ماه ۱۶ دسامبر سال ۲۰۲۰ به زمین بازگشت.

آژانس فضایی اروپا

سال تاسیس: ۱۹۷۵
بودجه سالانه: ۶.۶۸ میلیارد یورو(۲۰۲۰)
آژانس فضایی اروپا یکی از بهترین سازمان ها در پرتاب وسایل نقلیه به مدارهای فضایی است. این سازمان در سال ۱۹۷۵ توسط ۱۰ کشور عضو تاسیس شد. حالا دارای ۲۲ کشور عضو است. همه کشورهای عضو با هم برنامه های فضایی این سازمان را مدیریت می کنند. آژانس فضایی اروپا یکی از بزرگترین سازمانهایی است که با ایستگاه فضایی بین المللی همکاری کرده است. از زمان آغاز فعالیت خود به صورت فعال در مأموریت های اکتشاف بدون سرنشین به ماه و سیارات دیگر، ارتباطات از راه دور، توسعه وسایل نقلیه پرتابگر و رصد زمین نقش داشته است.
این آژانس سیستم پرتاب خود به نام “آریان” را دارد که طی چهار دهه گذشته چندین نسل از تحولات را پشت سر گذاشته است. ماهواره ها و تجهیزات توسعه یافته توسط آژانس فضایی اروپا از سیارات مختلف منظومه شمسی بازدید کرده اند. از مأموریت های آن می توان به مارس اکسپرس و کاسینی(با همکاری ناسا ساخته شده است) اشاره نمود که از سال ۲۰۰۴ به دور زحل و قمرهای آن می چرخد. کاوشگر فضایی آژانس فضایی اروپا به نام “روزتا” از دنباله دار ” دنباله دار چوریوموف-گراسیمنکو” تصاویر نزدیکی گرفته و یک سطح نشین را به سطح آن فرستاده است. تلسکوپ فضایی گایا آن هم در حال نقشه برداری از میلیاردها جرم نجومی با دقت بالا است. از دیگر پروژه های مهم اخیر آن می توان به “ونوس اکسپرس” اشاره نمود که به صورت مداوم از مدار قطبی خود به دور ونوس داده می فرستد. کاوشگر “لیزا” آن هم امواج گرانشی را مطالعه می کند و در حال توسعه تلسکوپ فضایی “جیمز وب” به رهبری ناسا هم است.
این آژانس هم اکنون پروژه هایی را برای رصد مشتری به نام ” کاوشگر اقمار یخی مشتری /JUICE” و عطارد به نام “BepiColombo/ بپی کلمبو ” دارد. آنها همینطور در حال توسعه نسل بعدی سیستم ماهواره ای ناوبری گالیلئو خود هستند. آژانس فضایی اروپا با کمک ناسا موفق به ساخت یک کاوشگر خورشیدی به نام “سولار اوربیتر” شد و آنرا چندی قبل پرتاب کرد. پیشبینی می شود این فضاپیما که به صورت مشترک با ناسا توسعه داده شده است، بینش بی سابقه ای درباره جو خورشید، بادهای خورشیدی و میدان های مغناطیسی خورشید در اختیار دانشمندان قرار دهد.

آژانس فضایی روسیه

سال تاسیس: ۱۹۹۲
بودجه سالانه: ۱۷۶ میلیارد روبل(۲۰۲۰)
سازمان فضایی فدرال روسیه/ روسکوسموس یک مرکز هماهنگ کننده برای انواع فعالیتهای فضایی در روسیه است. این سازمان فعالیتهای مختلف غیرنظامی همچون پروژه های فضانوردی و نظارت بر زمین را انجام می دهد و پرتاب های نظامی را با وزارت دفاع فدراسیون روسیه هماهنگ می کند. بین سالهای ۱۹۵۵ و ۱۹۶۵، برنامه فضایی اتحاد جماهیر شوروی سابق به خیلی از موفقیت های جهانی دست یافت که می توان به نخستین ماهواره مصنوعی زمین به نام “اسپوتنیک-۱”( Sputnik-۱)، ارسال نخستین مرد(یوری گاگارین) و زن(والنتینا ترشکوا) به فضا، نخستین پرواز فضایی برای حمل بیشتر بیشتر از یک خدمه به مدار(Voskhod ۱)، و نخستین فضاپیمایی که به مجاورت ماه رسید(Luna ۱) اشاره نمود. روسکاسموس درست در دوره ای متفاوت و بعد از خاتمه برنامه اتحاد جماهیر شوروی شکل گرفت. حالا این سازمان خدمات پرتابی را به سایر کشورها عرضه می دهد و مأموریت های مختلف فضایی همچون ماهواره های ناوبری “GLONASS”، ارتباطات از راه دور و ماهواره های نظامی خویش را پرتاب می کند. همینطور گفتنی است این سازمان بخش کوچکی از منابع خویش را در ایستگاه فضایی بین المللی قرار می دهد.
آنها همینطور در حال توسعه یک پایگاه کاملاً رباتیک در ماه(Luna-Glob) هستند که مقرر است در اوایل دهه جاری(۲۰۲۰) پرتاب شود.

سازمان پژوهش های فضایی هند

سال تاسیس: ۱۹۶۹
بودجه سالانه: ۱.۹ میلیارد دلار(۲۰۲۰)
سازمان تحقیقات فضایی هند ضمن پیگیری اکتشافات سیاره ای و تحقیقات علوم فضایی، از فناوری فضایی برای توسعه ملی استفاده می نماید. آنها چندین عملیات بزرگ را در سطح ملی و بین المللی انجام داده اند. این آژانس مجموعه ای از ماهواره های چند منظوره زمین ثابت(INSAT) و ماهواره های سنجش از دور(IRS) را نگهداری می کند که به ترتیب تقاضای رو به رشد کشورش برای مخابرات و مشاهده زمین را برآورده می کند.
همچنین ابزارهای مخصوص ماهواره ای را برای کمک به پیشبینی های هواشناسی، ناوبری، سیستم های اطلاعات جغرافیایی، پزشکی از راه دور و عملیات جستجو و نجات توسعه می دهد. سازمان تحقیقات فضایی هند به خاطر سیستم های پرتاب مقرون به صرفه و قابل اعتماد خود شناخته شده است. نخستین کاوشگر ماه هند با استفاده از وسیله پرتاب ماهواره قطبی در سال ۲۰۰۸ پرتاب شد.
هزینه پیشبینی شده برای این پروژه تنها ۵۴ میلیون دلار بوده است. در سال ۲۰۱۴، آنها در نخستین تلاش یک فضاپیما را با موفقیت به مدار مریخ فرستادند. هزینه کل این مأموریت ۷۵ میلیون دلار بود که آنرا به مقرون به صرفه ترین مأموریت مریخ تابحال تبدیل نموده است. در این سال این سازمان با استفاده از پرتابگر PSLV-C۳۷ رکورد جهانی پرتاب ۱۰۴ ماهواره را در یک مأموریت ثبت نمود و بنابراین دولت هم تحت تاثیر پیشرفت این سازمان قرار گرفت و بودجه سالانه را ۲۳ درصد افزایش داد.
این آژانس با توسعه وسایل نقلیه پرتاب قابل استفاده مجدد، وسایل نقلیه یک مرحله ای و دو مرحله ای، موتورهای نیمه برودتی و پروژه های پرواز فضایی انسان در حال پیشرفت است.

آژانس پژوهش های هوافضای ژاپن/جاکسا

سال تاسیس: ۲۰۰۳
بودجه سالانه: ۱.۷ میلیارد دلار (۲۰۱۷)
آژانس جستجوهای هوافضای ژاپن در سال ۲۰۰۳ تأسیس شد. کار اصلی آن بررسی توسعه فناوری، کارهای تحقیقاتی و پرتاب ماهواره ها به مدارها، تحقیقات درباره ماه، داده های سیارک ها و خیلی از تحقیقات فضایی است. آنها به صورت فعال درگیر ساخت ماهواره برای سایر آژانس ها بوده اند. در سال ۲۰۰۵، آنها ماهواره حمل و نقل چند منظوره ۱R را برای رصد آب و هوا راه اندازی کردند. یک سال بعد، آنها نسخه دوم این ماهواره را برای کمک به هدایت ترافیک هوایی پرتاب کردند. آزمایش فناوری های ارتباطی همچنان محور اصلی آژانس جستجوهای هوافضای ژاپن است. آزمایشگاه فضایی کیبو، بخشی از ایستگاه فضایی بین المللی است که توسط آژانس پژوهش های هوافضای ژاپن طراحی و ساخته شده است. آزمایشگاه فضایی کیبو، بزرگترین قطعه از قطعات طراحی شده برای ایستگاه فضایی بین المللی است و در سال ۲۰۰۸ میلادی به بهره برداری کامل رسید. سال ۲۰۲۰ فضاپیمای “هایابوسا-۲” این سازمان هم بعد از ۶ سال به زمین بازگشت. هایابوسا ۲ یک مأموریت بازگرداندن نمونهٔ سیارک ریوگو ۱۶۲۱۷۳ توسط آژانس فضایی ژاپن، جاکسا است. این مأموریت ادامه برنامهٔ هایابوسا است. این مأموریت سوم دسامبر ۲۰۱۴ پرتاب شد و این فضاپیما در ۲۷ ژوئن ۲۰۱۸ به ریوگو ۱۶۲۱۷۳ رسید. سیارک ۱۶۲۱۷۳ ریوگو یکی از سیارک های آپولو است. این مأموریت برای جمع آوری بیشتر از ۱۰۰ میلی گرم نمونه برنامه ریزی شده بود.

مرکز هوافضای آلمان

سال تاسیس: ۱۹۶۹
بودجه سالانه: ۳.۸۱۶ میلیارد یورو (۲۰۱۷)
مرکز هوافضای آلمان بر روی فضا، هوانوردی، حمل و نقل، انرژی، امنیت و دیجیتالی سازی تمرکز دارد. این سازمان علاوه بر انجام مأموریت های خود، برنامه فضایی را از سوی دولت فدرال آلمان هم برنامه ریزی و اجرا می کند. این آژانس در حال کار بر روی فناوری های بسیار کارآمد، تولید دی اکسید کربن کم و تولید انرژی حرارتی خورشیدی و منابع انرژی تجدیدپذیر است. در زمینه حمل و نقل آنها در حال حفظ تحرک، صرفه جویی در منابع، حفاظت از محیط زیست و افزایش ایمنی حمل و نقل هستند. بعضی از پروژه های مهم آنها شامل سیستم ماهواره ای ناوبری جهانی گالیلئو، مارس اکسپرس و و مأموریت مکان نگاری شاتل رادار است. در سالهای آینده، آنها در زمینه هایی مانند فناوری پیشرانش، توسعه ماهواره و مفاهیم مأموریت فضایی کار خواهند کرد.

سازمان فضایی ایتالیا

سال تاسیس: ۱۹۸۸
بودجه سالانه: ۲ میلیارد یورو(۲۰۲۰)
آژانس فضایی ایتالیا باآنکه در سال ۱۹۸۸ تأسیس شد، اما به شکل گسترده از کار خیلی از دانشمندان باتجربه ایتالیایی و سازمان های ملی قبلی استفاده نمود. در سال ۱۹۹۶، آنها نخستین مأموریت بزرگ ماهواره ای خویش را به نام BeppoSAX که جهت بررسی جهان توسط اشعه ایکس توسعه داده شده بود، پرتاب کردند. بعد از آن این سازمان در چندین پروژه بزرگ بین المللی اکتشاف فضا مانند کاسینی-هویگنس، مارس اکسپرس، مدارگرد شناسایی مریخ، ونوس اکسپرس، جونو و ایکس ام ام -نیوتن همکاری کرد. صنعت فضایی ایتالیا هم درگیر فعالیتهای پرواز فضایی انسان شده است. “کانتینرهای باربری ماژول لجستیکی چند منظوره شاتل”(Shuttle Multi-purpose Logistics Module cargo containers) آن نقش مهمی را در ذخیره سازی و انتقال ابزار به ایستگاه فضایی بین المللی ایفا می کند. هم اکنون این سازمان در برنامه پرتابگر سنگین آریان ۵ آژانس فضایی اروپا شریک است. این راکت می تواند محموله ای بیشتر از ۱۱ هزار کیلوگرم را به مدار انتقالی زمین ثابت ارسال نماید.

مرکز ملی مطالعات فضایی فرانسه

سال تاسیس: ۱۹۶۱
بودجه سالانه: ۲.۷۸۰ میلیارد یورو (۲۰۲۰)
آژانس فضایی فرانسه عمدتاً بر پنج حوزه متمرکز است: کاربردهای مدنی فضا، دسترسی به فضا، تحقیقات علوم و فناوری، توسعه پایدار و امنیت و دفاع. این آژانس هم اکنون با آلمان و دولت های دیگر در حال کار است تا یک وسیله نقلیه پرتاب قابل استفاده مجدد با انرژی متان تولید نماید. هدف آنها این است که هزینه توسعه و مدت زمان بازسازی موشک های قابل استفاده مجدد کاهش پیدا کند. آنها همینطور در حال توسعه تکنیکی به نام آرایش پروازی هستند که شامل نگه داشتن چندین ماهواره و اجزای سنگین آنها در یک پیکربندی کاملاً کنترل شده، نزدیک به صدها فوت فاصله در مدار است.

آژانس فضایی کانادا
سال تاسیس: ۱۹۸۹
بودجه سالانه: ۴۲۱.۱ میلیون دلار کانادا (۲۰۱۹)

آژانس فضایی کانادا، تحقیقات، فناوری و تخصص خویش را در تلاشهای فضایی جهان، بخصوص هنگام کار با ناسا و سازمان فضایی اروپا، کمک کرده است. این شرکت یک سیستم خدمات سیار ۱.۳ میلیارد دلاری شامل دکستر، کاندارم ۲ و چندین ایستگاه کاری رباتیک را به ایستگاه فضایی بین المللی(ISS) ارسال کرده است. این آژانس فضایی هیچ قابلیت پرتاب موشک فراتر از جو بالایی را ندارد. این سازمان بیشتر به کشورهای دیگر مانند هند، ایالات متحده و روسیه برای پرتاب ماهواره خود به مدار متکی است. با این وجود روند پرتاب این سازمان بزودی تغییر خواهد نمود چونکه آنها قصد دارند یک پرتابگر ساخت کانادا را بسازند.

منبع: نیوزتل