ترمیم زخم های باز بدون نیاز به عمل جراحی

نیوزتل: پژوهشگران آمریکایی تلاش دارند روش جدیدی برای ترمیم زخم های باز کشف کنند که در آن، نیازی به عمل جراحی نباشد.
به گزارش نیوزتل به نقل از ایسنا و به نقل از گیزمگ، بازسازی یک سلول، قابلیت جالبی است که دانشمندان، در حال بررسی آن هستند.
دانشمندان “موسسه پژوهشی سالک”(Salk Institute) آمریکا، به پیشرفت غیرمنتظره ای در این زمینه دست یافته اند و موفق شده اند زخم های باز را بدون نیاز به جراحی، به پوست سالم تبدیل کنند.
تمرکز این پژوهش، بر نوعی زخم موسوم به “cutaneous ulcers” است که معمولا در افراد مبتلا به سوختگی شدید، زخم بستر و دیابت دیده می گردد. این زخم های شدید، عمیق هستند و به چندین لایه از پوست نفوذ می کنند؛ در نتیجه باید با عمل جراحی درمان شوند.
دانشمندان موسسه سالک، برای مرتفع ساختن نیاز به عمل جراحی، روش های بازسازی پیشرفته ای را بررسی کردند. نکته اصلی این پژوهش، استفاده از سلولی موسوم به “کراتینوسیت”(keratinocytes) است که سلول های بنیادی را شبیه سازی می کند. کراتینوسیت ها، سلول اصلی سازنده لایه بیرونی هستند.
در شرایطی که زخم های حاد پدید می آیند، کراتینوسیت ها وجود ندارند و سلول هایی که در فرآیند ترمیم نقش دارند، به جای بازسازی پوست، بر انرژی خود و بستن زحم تمرکز می کنند.
“ماساکازو کوریتا” (Masakazu Kurita)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: هدف ما، ابداع پوست برای زمانی بود که پوستی برای ترمیم زخم وجود ندارد.

پژوهشگران، پروتئین هایی را در هر دو نوع سلول آزمایش کردند و در نهایت موفق شدند ۵۵ پروتئین و مولکول های “آران ای” (RNA) منحصر به سلول های کراتینوسیت را شناسایی کنند. این فرآیند، مجموعه ای از “عوامل بازسازی” را مشخص کرد که می توانند به سلول ها، هویت جدیدی ببخشند.
هم اکنون، این گروه پژوهشی، در کوشش برای بهینه سازی این روش و انجام دادن آزمایش های بیشتر برای تضمین ایمنی بلندمدت آن است. نکته قابل توجه پژوهش، این است که سلول ها می توانند هنگامی که در بدن هستند، تغییر کنند.
“ژان کارلوس ایزپیسوا بلمونت”(Juan Carlos Izpisua Belmonte)، نویسنده ارشد این پژوهش اظهار داشت: اکتشافات ما، شواهدی در مورد بازسازی درون جانداری یک بافت کاملا سه بعدی مانند پوست عرضه می دهند. نتایج این پژوهش، نه تنها برای ترمیم پوست مفید هستند، بلکه می توانند به عرضه راهبردهای درون جانداری برای دیگر شرایط صدمه شناسی انسانی منجر شوند.
این پژوهش، در مجله “Nature” به چاپ رسید.